تصفیه روغن سوخته
دستگاه تصفیه روغن سوخته-پالایشگاه تصفیه روغن سوخته
فرآیند تصفیه روغن موتور سوخته
ممکن است تعجب آور باشد که تحت شرایط عادی ، روغن را نمی توان به راحتی از بين برد و تنها قابليت آلوده پذيري را دارد و به راحتی توسط حلال های دیگر آلوده مي شود. این ویژگی باعث می شود قابليت بالقوه براي جذب آلودگي داشته باشد و نبايد اجازه داد كه وارد محيط زيست شود.تنها راه و بهترين گزينه بازيافت است بصورتي كه به حالت اوليه برگردد و بتوان از آن استفاده مجدد كرد .براي توليد روغن موتور حداقل ۸ نوع افزودني اضافه ميشود و اين افزودني ها پس از بازيافت بصورت قير بدست مي آيد. در ايران تعداد كمي از شركتها از اين آسفالت باقي مانده فرآيند استفاده ميكنند و بيشتر شركتها تصفيه به دفن غير اصولي ميپردازند ، كه موجب آلوده كردن محيط زيست ميگردد . اما ارزش اين آسفالت زياد است و ميتوان از آن بخوبي استفاده و داراي ارزش اقتصادي بالاي مي باشد.
تصفیه روغن سوخته
روغن موتور یا روغن های روانساز از دو بخش روغن پایه و افزودنی های مختلف تشکیل می شود. روغن پایه دارای منشاء معدنی بوده واز تصفیه نفت خام یا از تصفیه روغنهای کار کرده تهیه می شود.مواد افزودتی به روغن پایه ، موادی هستند که بسه با وظیفه ای که از روغن انتظار می رود به روغن پایه اضافه می گردد تا در روغن مقاومت لازم برای شرایط سنگین کار ، حرارت و فشار زیاد موتور به طور بهینه ایجاد شود . بنابر این در ابتدا با افزودن مواد پلیمر ویسکوزیته روغن را به میزان لازم رسانده و سپس از هر یک از مواد زیل به میزان لازم به منظور تامین ویژگی های مناسب افزوده می گردد، از جمله مواد افزوده عبارتند از :
روغن های موتور دارای ویژگی های فیزیکی خاص خود بوده که قابل اندازه گیری می باشد:
گرانروی (ویسکوزیته) :مقاومتی که روغن نسبت به جاری شدن به علت اصطکاک داخلی مولکولهای آن از خود نشان میدهد که در اثر حرارت تغییر مینماید.
شاخص گرانروی (ویسکوزیته): تغییرات گرانروی با تغییرات دما را با شاخص گرانروی می سنجند.
نقطه ریزش: نقطه ریزش پایین ترین دمایی است که روغن در آن سیال است و جاری میشود .
نقطه اشتعال : پایین ترین دمایی است که در آن روغن به اندازه کافی به بخار تبدیل میشود و با هوا یک مخلوط قابل اشتعال می سازد به طوری که با نزدیک کردن شعله آتش در یک لحظه مشتعل و سپس خاموش می گردد.
از نظر گرانروی روغنها ی موتور به دو بخش تقسیم میشود :
الف: روغنهای تک درجه ای mono grade – (توانایی کار کردن در دمای بالا یا پایین)
ب : روغن های چند درجه ای multi grade (توانایی کار کردن در دمای بالا یا پایین تواما)
امروز روغن های تک درجه ای مانند ۳۰ یا ۴۰ در موتورها توصیه نمی شود و روغن های چند درجه ای ( چهار فصل) کاربرد بیشتری دارند. این
گروه فنی مهندسی اوردل اویل طراح و سازنده پالایشگاه تصفیه روغن سوخته با جدید ترین تکنولوژی روز دنیا.جهت مشاوره با شماره تماس بالای صفحه در تماس باشید
روغنها مطابق طبقه بندی SAE ( انجمن مهندسی خودرو ) به صورت زیر تعریف می شود:
۱۰W۴۰-۲۰W۵۰عدد قبل از W نشان دهنده گرانروی روغن موتوردر دمای پایین بوده و هر چه این عدد کمتر باشد روغن قابلیت استفاده در دمای پایین تر را دارا میباشد. عدد بعداز W نشاندهنده گرانروی روغن در دمای بالا بوده و هرچه این عدد بزرگتر باشد روغن در دمای بالا تر چسبنده تر و سفت تر خواهد بود .
سطح کیفی روغن موتور : در انتخاب روغن مناسب توجه به سطح کیفی آن بسیار مهم است و طبق طبقه بندی انجمن کیفی امریکا (API) برای نشان دادن سطح کیفیت روغن موتور از یک نشان دو حرفی استفاده میشود .
روغن موتور کارکرده سوخته:
روغن های کار کرده ( سوخته ) یکی از آلاینده های محیط زیست ما هستند به نحوی که یک گالن روغن کار کرده میتواند یک میلیون گالن آب آشامیدنی را آلوده کند .یعنی آب مصرفی ۵۰ نفر در طول یک سال ، از طرفی انرژی مصرفی جهت تصفیه روغن موتور کارکرده برابر یک سوم انرژی مصرفی جهت تصفیه نفت خام است . بازیافت روغن های موتور کار کرده نه تنها باعث حفظ سلامت محیط زیست خواهد شد بلکه از نظر اقتصادی نیز کاری با صرفه اقتصادی بالا و مشارکت در بازیافت مواد زائد و تبدیل آن به مواد قابل مصرف مجدد را فراهم مینماید و در اکثر کشورهای پیشرفته بودجه خاصی به شرکتهای فعال در رشته بازیافت مواد پرداخت میگردد.
روغنهای موتور کارکرده بطور کلی محتوی آب، گرد و غبار ، فلزات سبک و سنگین ، انواع کثافات محیطی ، مواد شیمیائی و افزودنی های صنعتی هستند که در مراحل مختلف بازیافت کلیه مواد زائد را از آن خارج و مجددا” روغن را بشکل اولیه خود( روغن پایه ) برمیگردانیم.
مراحل مختلف بازیافت شامل :
فیلتراسیون روغن سوخته سرد
آبگیری
حرارت دهی
افزودن مواد شیمیایی و سپس عبور دادن روغن داغ از سیستم فیلتر پرس میباشد.
کلیه روشهای تصفیه روغنهای کارکرده ( اسیدی – غیر اسیدی ) می توانند بین ۷۰ الی ۹۰ درصد نا خالصیهای روغن کار کرده را تصفیه و آنرا به شکل اولیه خود ( روغن پایه ) در آورند .
روشهاي بازيابي روغن سوخته:
روش سنتي با استفاده از اسيد سولفوريك و خام رنگبر، اين روش شامل مراحل زير است :
تقطير در حرارت حدود ۱۵۰درجه سلسيوس در فشار متعارفي يا خلا جزيي براي جداسازي، آب، بنزين، و ئيدروكربنهاي سبك و ساير موادي كه نقطه جوش پايين دارند مانند تري كلراتين…
تركيب با اسيد سولفوريك غليظ در اين مرحله تركيبات غيراشباع قطبي و آسفاتن ها با اسيد سولفوريك تركيب ميشوند و توليد اسلاج اسيد (لجن اسيدي) ميكنند كه با اختلاف وزن مخصوص از روغن جدا مي شوند، اين لجن بزرگترين ماده مزاحم توليد شده در اين صنعت است و در كشورهاي صنعتي آن را در كوره هاي مخصوص مي سوزانند.
تركيب با خاك رنگبر و مواد خنثي كننده، در اين مرحله اسيد باقيمانده خنثي ميشود و تركيبات مضر كه به صورت باقيمانده است توسط خاك جذب ميگردد. بهبود رنگ و پايداري روغن يكي ديگر از نتايج اين مرحله است.
تقطير جز به جز در خلا، در اين مرحله برش هاي مختلف گازوئيل و روغنهاي سبك جدا ميشود و روغن باقيمانده همراه با خاك را از فيلتر برس عبور ميدهند روغن را كه از فيلتر خارج مي شود جمع آوري مي كنند و خاك را كه با روغن آغشته است و به نام كيك فيلتر ناميده مي شود دور مي ريزند ولي بهتر است آن را در كوره هاي سيمان بسوازنند .
مخلوط روغن سبك و گازوئيل را كه جداگانه جمع آوري شده است مجددأ با خاك مخلوط نموده تقطير مي كنند تا گازوئيل از آن جدا شود و مخلوط خاك و روغن سبك را فيلتر مي كتد و به جمع آوري روغن سبك موفق مي شوند .
تبصره – با توجه به مقدار آديتيو (ماده افزودني ) مصرف شده در روغن موتور كه مرتبا افزايش مي يابد بازيابي روغن را به علت مصرف زياد اسيد سولفوريك با مشكل مواجه كرده است لذا براي رفع اين مشكل در جهت كاهش مقدار اسيد مصرف شده ، روغن آبگيري شده را قبل ازاسيدي كردن شديدا حرارت مي دهند (۳۳۰ تا ۳۵۰ درجه سلسيوس) تا آديتيوها را از بين بروند . اين مرحله را شوك حرارتي مي نامند . در اغلب كارخانجات ايران ، آبگيري و شوك حرارتي را در يك مرحله انجام مي دهند و آن را (كراكينگ ) مي نامند و به اين ترتيب مصرف اسيد را به مقدار قابل ملاحظه اي كاهش مي دهند .
بازيابي روغن به روش ماتيس (MATTYS)
اين روش در كارخانه Lille Bonne در فرانسه اجرا شده است و مصرف اسيد را به ميزان قابل ملاحظه اي كاهش داده است . سانتيرفوژ و اينسنراتور (كورخه سوزاننده ضايعات ) نقش تعيين كننده اي در اين روش دارد . سوخت خارجي مصرف نمي شود و كالري لازم از سوزاندن اسلاج اسيد و خاك فيلتر و رسوب تامين مي شود . اينسنراتور Incenerateur از نوع دوار و افقي است و به قسمي طراحي شده كه تركيبات فلزي موجود در رسوب به شكل گلوله هاي غير فرار در مي آيند و در كف كوره جمع مي شوند .
مراحل اجرا : از محموله اي كه وارد كارخانه مي شود نمونه برداري مي كنند و به كمك دستگاه مادون قرمز و كرماتوگرافي و غيره نوع روغن و ميزان آلودگي آن مشخص مي كنند .
روغن مناسب را تا ۹۰ درجه گرم مي كنند . به دستگاه سانتريفوژ مي فرستند از اين دستگاه مرتبا سه فاز ئيدرو كربور ، فاز آبي و يك ماده خميري شكل كه شامل رسوب جامد و مقدار كمي روغن است خارج مي شود كه فاز اخير و فاز آبي را به اينسنراتور مي فرستند.
– فاز ئيدروكربور را از كوره اي عبور مي دهند تا حرارت آن به ۱۸۰ درجه سلسيوس برسد و سپس آن را در فشار متعارفي تقطير مي كنند تا مواد فرار آن جدا شود .
– باقيمانده را از داخل اينسنراتور عبور مي دهند تا حرارت آن ۳۸۰ درجه برسد و سپس آن را به برج تقطير در خلا مي فرستند تا گازوئيل و برش هاي روغن سبك جدا شود .
– باقيمانده برج حلا را سانتريفوژ مي كنند تا فاز روغن آن جدا شود و ماده خميري شكل را به اينسنراتور مي فرستند .
اين روغن و همچنين برشهاي قبلي را كه جداگانه جمع آوري شده است به طور مجزا به نسبت معيني با اسيد سولفوريك مخلوط مي كنند پس از تشكيل اسلاج اسيد آن را به سانتريفوژ مي فرستند فاز روغن را از اسلاج اسيد جدا مي شود كه اسلاج آن را به اينسنراتور مي فرستند .
– هر يك از برش هاي روغن را جداگانه به نسبت معنيي به خاك رنگي مخلوط و سپس از كوره عبور مي دهند تا حرارت آن به ۲۴۰ درجه برسد و بعد آن راصاف مي كنند و روغن را جمع آوري و گل آغشته به روغن را به اينسنراتور مي فرستند .
بازيابي روغن به روش انستيتو نفت فرانسه IFP
الف – استفاده از پروپان همراه با تصفيه اسيدي اين روش شامل مراحل زير است :
گرم كردن روغن تا حدود ۱۶۰ درجه در فشار متعارفي براي خارج كردن آب . بنزين و مواد تشكيل دهنده به نقطه جوش پايين .
استخراح با پروپان PDA (Propane Des Asphaltique) به منظور جد سازي مواد آسفالتي و فلزات ، اين عمل در حرارت ۳۰ تا ۷۰ درجه و فشار گاز اتمسفر انجام مي يابد .
– تركيب با اسيد سولفوريك غليظ در اين روش اسيد سولفوريك به مقدار كم مصرف مي شود (در حدود ۲ % ) و ناخالصي هاي به صورت اسلاج اسيد جدا مي شود .
بي رنگ كردن به كمك رنگبر در حرارت مناسب و تصفيه آن به كمك فيلتر پرس و جدا سازي گل آغشته به روغن .تقطير در خلا براي جدا سازي گازوئيل ، روغن دوك و انواع روغن هاي پايه .
به طوري كه ملاحظه مي كنيد امتياز اين روش ، كاهش مقدار اسيد مصرف شده و بالنتيجه كاهش مقدار اسلاج اسيد حاصله مي باشد .
ب – استفاده از پروپان و هيدروژن ، اين روش شامل مراحل زير است :
-گرم كردن روغن تا حدود ۱۶۰ درجه سلسيوس در فشار متعارفي براي جدا سازي آب ، بنزين و مواد با نقطه جوش پايين .
– تصفيه مقدماتي با يك درصد آهك
– استخراج با پروپان براي جداسازي مواد قيري و فلزات .
– ئيدورژناسيون .
– مجاورت بتا خاك رنگ بر (۳% خاك ) در حرارت مناسب و تصفيه آن به كمك فيلترپرس .
-تقطير جز به جز به منظور جدا سازي روغن هاي سبك ، روغن پايه متوسط و سنگين .
بنابراين روش فوق اسيد حذف و بالنتيجه تشكيل اسلاج اسيد منتفي شده است .
روش هاي جديد بازيابي روغن
روشهاي قبلي كم يا بيش داراي ضايعاتي هستند و تصفيه كنندگان با توجه به قوانين سخت حفظ محيط زيست در رفع ضايعات با مشكل مواجه شده اند لذا مراكز تحقيقاتي به فكر يافتن راههاي جديدي افتادند كه ضايعات آن كمتر باشد . سه مركز تحقيقاتي كاربردي زير فرايندهاي جديدي را طرحي و تدوين نموده اند .
كينتيك تكنولوژي انترناسيونال (KTI) Kinetic Techology International هلند . آمريكا .
اسنم پروجتي Snam Progetti ايتاليا
انستيتوي نفت فرانسه روش KTI
اين روش شامل مراحل زير است :
ابتدا در حرارت ۱۵۰ درجه آب ، تيدروكربورهاي سبك و ساير مواد با نقطه جوش پايين را در يك يا دو مرحله در فشار متعارفي با خلا جزئي از مخلوط خارج مي كنند .
روغن باقيمانده را در حرارت ۲۷۰ درجه سلسيوس در خلا تقطير مي كنند تا گازوئيل سبك آن خارج گردد . روغن را در اين مرحله به كمك يك فيلم نازك از ساير مواد پاكسازي مي شود. و مواد سنگين شامل كربن ، گرد و خاك و مواد افزودني ، پوليمرهاي سنگين همراه با مواد آسفالتي جدا مي شود كه به مصرف سوخت يا آسفالت مي رسد .
ئيدورژناسيون ، اين عمل در مجاورت كاتاليزور انجام مي يابد و تركيبات آلي كلردار ، اكسيژن دار ، نيتروژن دار ، كه به عنوان ناخالصي در روغن وجود دارند به صورت تركيبات معدني فرار در مي آيند و از محيط عمل خارج مي شوند. تقطير جز به جز در خلا نتيجه اين عمل تفكيك گازوئيل و برش هاي روغني است .
در فرايند مزبور ، قير به عنوان محصول فرعي به دست مي آيد كه در ساخت آسفالت مصرف مي شود يا در كارخانجات سيمان به عنوان سوخت مورد استفاده قرار مي گيرد و هيچ گونه آلودگي ندارد زيرا فلزات موجود در قير در كوره دوار از كارخانه سيمان باقي مي ماند . با اين روش واحدي با ظرفيت ۲۲۰۰۰ در سال نزديك سانفرانسيسكو و واحد ديگري در شرق لوس آنجلس در ۱۹۹۸ راه اندازي شده و واحدهاي ديگر نيز در ساير شهرهاي آمريكا راه اندازي يا درحال احداث است . ضمنا با اين روش كارخانه آسپروپيرگس Aspropyrgos يونان در ۱۹۸۱ و كارخانه ديگري هم براي تونس در ۱۹۸۲ بتا همكاري شركمت مهندسي تكني پترول ايتاليا Technipetrol راه اندازي شده و كارخانجات ديگري درشهرهاي مختلف آلمان با استفاده از فرايند مزبور احداث شده است .
بازيابي روغن به روش اسنم پروجتي Snam Proggeti
بازيابي روغن در اين روش شامل مراحل زير است :
گرم كردن اوليه در فشار معمولي براي حذف آب و تركيبات سبك
استخراج با پروپان (PDA) براي جداسازي مواد آسفالتي و رزين و فلزات .
تقطير در خلا و جداسازي گازوئيل و روغن هاي سبك و متوسط
حرارت دادن شديد (شوك حرارتي ) باقيمانده نقطير و سپس استخراج با پروپان
هيدروژناسيون برش هاي روغن كه در مراحل قبلي جداسازي و جمع آوري شده است .
با استفاده از اين روش ، يك واحد به ظرفيت ۵۰۰۰۰ تن در سال متعلق به شركت كليپر Clipper از سال ۱۹۸۳ در ايتاليا مشغول به كار است .
روش جديد انستيتوي نفت فرانسه:
غير از روشهايي كه قبلا توضيح داديم انستيتوي نفت فرانسه فرايند جديدي را ابداع كرده است و آن استفاده از اولترافيلتراسيون است . روغن را ابتدا حرارت مي دهند تا آب و مواد فرار آن جدا شود . روغن باقيمانده را با حلال ئيدروكربور رقيق مي كنند و سپس با سرعت زياد از غشا نيمه تراوا عبور مي دهند . تركيبات سنگين مانند مواد آسفالتي جدا مي شوند و روغن همراه با حلال از غشا عبور مي كند حلال را تقطير مي كنند و مجددا به مصرف مي رسانند .
براي بهبود خواص روغن پايه ، تصفيه بعدي مانند استفاده از اسيد و خاك ضرورت دارد .
به جاي استفاده از اسيد و خاك كه ضايعات مزاحمي دارد روش جديدي را بر مبناي عبور متوالي از رزين هاي سنتتيك به مرحله پايلوت رسانيده اند لذا اين تصفيه نهايي همراه با اولترافيلتراسيون منجر به فرايند كاملي شده است كه آلودگي محيط زيست ندارد ولي تاكنون به مرحله صنعتي نرسيده است .
تبصره – در خانمه لازم است يك بار ديگر يادآور شديم كه روغن پايه بازيابي شده اگر طبق اصول صحيح و با دقت تهيه شده باشند از نظر مشخصات با روغن پايه توليد شده در پالايشگاه ها قابل مقايسه است . ضمنا همان طوري كه صنعت بازيابي روغن از نظر بهبود كيفيت محصول مورد توجه قرار گرفته است براي جمع آوري روغن كار كرده و نحوه توزيع آن نيز در كشورهاي صنعتي ضوابط خاصي تدوين شده است كه در مطلب با همين موضوع به ان ميپردازيم.
بازيابي روغن هاي كار كرده موتور و نقش آن در حفظ محيط زيست
روغن هاي معدني ضمن كار در اثر اكسد كربن و دگراداسيون (تجزيه به كمك حرارت) توليد تركيبات سير نشده قطبي و آسفالتي مي كنند ضمنا با مواد خارجي ديگر مانند گرد و خاك و انواع سوخت و كربن و ذرات فلز آغشته ومخلوط مي شوند و كارايي خود را از دست ميدهند، چنين روغني را كار كرده مي نامند كه شامل انواع زير است:
· روغن كار كرده موتور
· روغن كار كره صنعتي، مانند روغن دنده
· امولسيون ها، مانند روغن برش و روغن هاي حل شوند
· روغن هاي روشن (شفاف) مانند روغن هاي ترانسفورماتور
دو نوع ابتدايي را روغن سياه مي نامند كه در ايران به روغن سوخته مشهور شده است و روغن كاركرده موتور قسمت عمده آن را تشكيل مي دهد. نوع سوخت و كيفيت آن، همچنين وضع مكانيكي موتور در ميزان آلودگي روغن موثر است. گازهاي حاصله از سوخت كه وارد روغن مي شود موجب اسيدي شدن روغن مي گردد. ذرات فلز در حرارت زياد و در مجاورات اكسيژن به عنوان كاتاليزور عمل ميكند و موجب تشكيل مواد آسفالتي و لجن مي شود كه بنوبه خود گرانروي روغن را افزايش مي دهد.
در اينجا لازم است دو نكته مهم را در خصوص مواد آلوده كننده موجود در روغن كار كرده مورد توجه قرار داد :
فلزات كه از سايش قطعات موتور يا از طريق سوخت وارد روغن شده اند يا به صورت مواد افزودني روغن موجود بوده اند. اين فلزات شامل سرب، كلسيم، روي، آهن، مس، آلومينيوم، سديم، كرم مي باشند كه به مقدار تقريبي آنها برحس PPM (قسمت در ميليون) به اين ترتيب داده شده است.
سرب ۲۰۵۰، كلسيم ۹۱۳، روي ۶۳۵، آهن ۱۳۵، منيزيم ۸۸، مس ۲۶، آلومينيوم ۲۴، سديم ۷۵، پتاسيم ۲۵، كرم ۵ كه وجود سرب آن هم به مقدار زياد مسائلي را از نظر زيست محيطي بوجود مي آورد.
تركيبات كلردار – در ترانسفورماتورها، خازن هاي الكتريكي و گرمكن هاي روغني از ماده روغني شكل و عايق بنام BCP (پولي كلرور بي فنيل) استفاده شده است. اين ماده از دو حلقه بنزن متصل به يكديگر تشكيل شده كه چند اتم كلر جاي ئيدروژنهاي حلقه بنزني آنها را گرفته است. آشاميدن، استشناق و جذب آن از راه تماس ايجاد مسموميت ميكند. بطوريكه حد مجاز آن كمتر از يك قسمت در ميليون تعيين شده است. در برابر اسيدها و بازها پايدار است و از طريق آلوده كردن آب ها به محيط زيست لطمه ميزند.
در حرارت ۳۰۰ تا ۴۰۰ درجه سلسيوس تجزيه ميشود و ماده اي بنام دي اكسين ميدهد (نام شيميايي آن ۲،۳،۷،۸ تترا كلرودي بنزو پارادي اكسين است) كه سمي خطرناك ميباشد. نيمه عمر آن در خاك در حدود يكسال است .
بولي كلروتري فنيل PCT نيز داراي همان معايب PCB است و نمي تواند جايگزين مناسبي براي آن باشد. توليد اين مواد از سال ۱۹۷۶ در آمريكا متوقف و در اروپا نيز، محدود شده است معذلك هنوز چنين روغن هايي وجود دارند و با وجود مقررات سختي كه براي جمع آوري آنها وضع شده، در اثر سوء استفاده و با سهل انگاري ضمن جمع آوري وارد روغن كار كرده موتور مي شوند و مشكلاتي را براي تصفيه كنندگان بوجود مي آورند لذا كارخانجات تصفيه دوم ضمن تحويل گرفتن روغن كار كرده وجود PCB را كنترل مي كنند.
روشهايي كه براي جلوگيري از آلوده سازي خاك و هوا و آبهاي سطحي و زيرزميني پيشنهاد شده است :
هر چند مقدار روغن كار كرده نيست به مقدار سايرضايعات آلوده كننده زياد نيست ولي چون داراي مواد افزودني مضر مي باشد آب و خاك را آلوده ميكند. در كنار رودخانه ها و جويبارها رسوب ميكند و مانع نشو و نماي گياهان و ماهي ها مي شود لذا دور ريختن آن در كشورهاي صنعتي قانونا منع شده است.
روشهاي زير براي جلوگيري از آلوده سازي روغن كار كرده پيشنهاد شده است :
سوزانيدن آن – اين روش خطرناك و مضر است زيرا روغن كار كرده مخلوطي ناهمگن است و داراي اجزايي با نقطه اشتعال پايين ميباشد مانند بنزين و حلال هاي سبكي كه سوختن آنها مي تواند با انفجار توام باشد از طرفي ديگر هر چند سوزانيدن روغن مانع آلودگي آب و خاك مي شود ولي موجب آلودگي هوا مي گردد زيرا داراي فلزاتي است كه در اثر سوختن همراه با دود وارد فضا ميشوند به عنوان مثال اگر ۰۰۰/۵۰۰ تن روغن سوخته را بسوزانيم بيش از ۱۰۰۰ تن سرب وارد فضا كرده ايم و به اين رقم بايد مواد حاصله از احتراق فسفر، روي و غيره را كه صدها تن مي شود اضافه كنيم لذا پيشنهاد شده است روغن سوخته را با سوخت فاقد سرب رقيق كنند و سپس به مصرف سوخت برسانند براي اين منظور بايد يك حجم از اين روغن را با چهل حجم سوخت بدون سرب مخلوط كنند تا سرب موجود در دوده به حد مجاز برسد ولي اين روش نيز معقول نيست و يك نوع استتار ميباشد زيرا به هر حال تمام سرب و ساير عناصر آلوده كننده وارد هوا خواهد شد.
سوزانيدن روغن سوخته پس از حذف مواد آلوده كننده – براي اين منظور بايد ابتدا مواد آلوده كننده را از روغن خارج كنيم. آبگيري يا فيلتراسيون براي اين منظور كافي نيست و بايد به انجام اعمالي مانند تركيب با اسيد سولفوريك، تقطير، سانتريفوژ متوسل شويم بنابراين تهيه چنين سوختي اقتصادي نيست.
بازيابي روغن – در اين روش از روغن كاركرده به عنوان ماده اوليه براي توليد مجدد روغن استفاده ميشود و تامين كننده سه هدف اصلي جوامع صنعتي است :
حفظ محيط زيست
صرفه جويي ارزي
صرفه جويي در ماده اوليه
تصفیه روغن سوخته
لزوما يادآور مي شويم كه از ۱۰۰۰ تن روغن كار كرده حداقل ۶۰۰ تن روغن بايد توليد مي شود و حال آنكه براي توليد اين مقدار روغن ۶۰۰۰ تن نفت خام مناسب لازم است. طبق برآوردهايي كه اگر تمام روغن كار كرده كشورهاي اروپا براي بازيابي مصرف شود سهم آن از ۱۵% كنوني به ۲۵ تا ۳۰% كل روغن مصرفي مي رسد و حال آنكه اگر تمام روغن كار كرده را براي توليد انرژي بسوزانند معادل ۲% انرژي موردنياز تامين ميشود و اين موضوع يكي ديگر از مزاياي بازيابي روغن نسبت به سوزانيدن آن ميباشد.
صنعت بازيابي روغن داراي امتيازات ويژه اي است زيرا ماده اوليه آن در تمام كشورها داخلي است و با هزينه كم قسمتي از انبار روغن مصرفي را تامين ميكند و اين موضوع هنگام بروز حوادثي مانند جنگ درخور اهميت است زيرا هنگام جنگ، زودتر، هدف حمله دشمن قرار مي گيرند ولي كارخانجات بازيابي كننده نسبتا كوچكترند و پراكنده ميباشند و ئيدوكربور سبك توليد نمي كنند بنابراين كمتر آسيب پذيرند و مي توانند بطور موقت روغن مورد نياز ارتش و صنايع را تامين كنند.
بي مناسبت نيست بدانيم اولين واحد بازيابي ايتاليا در سال ۱۹۳۰ ميلادي تاسيس شده و در ۱۹۴۰ مقررات سختي براي جمع آوري روغن كار كرده وضع كرده اند كه مصرف آن در جهت بازيابي بود لذا صنعت بزرگي براي بازيابي در اين كشور بوجود آمده است (۱۲ كارخانه در سال ۱۹۸۰ مقدار ۲۱۲۴۰۰ تن روغن سوخته از كل ۶۳۰۰۰۰ تن روغن مصرفي را بازيابي كرده اند) فرانسه و آلمان نيز در اين صنعت داراي تجربه و سابقه اي طولاني ميباشند.
.
